อาจเป็นเรื่องราวเรื่องเดียวที่แคร์ได้มาบอกเล่าในเดือนกันยานี้นะคะ วันนี้แคร์ตัดสินใจแล้ว ว่าแคร์จะไม่ทำงานที่สุรินทร์ต่อแล้ว ก่อนที่แคร์จะตัดสินใจออกจากงาน หลายครั้งที่แคร์มีคำถามผุดขึ้นมาในหัวซึ่งก็เป็นคำถามเดิมๆ เป็นคำถามที่ถามตัวเองแล้วทำให้จิตตก และในเสี้ยวนาทีที่ต้องการการตัดสินชี้ขาดในความคิดตัวเอง ถ้ามีคำถามนี้ขึ้นมา เหมือนเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา ทำให้สมองประมวลผลเร็วขึ้น และได้คำตอบมาเร็วพอๆกัน ช่วงสามสี่เดือนที่ผ่านมา บ่อยครั้งที่มีคำถาม คำถามนี้ผุดขึ้นมา แต่แคร์ก็พยายามประคับประคองความคิดของตัวเองนะ พยายามหาเหตุผลสนับสนุน เหมือนตอนที่รีเบคก้า บลูมวูด หาเหตุผลมาสนับสนุนการตัดสินใจซื้อถุงมือที่ร้านขายสินค้าดีไซน์เนอร์ตอนที่ลดราคา หากใครเคยดูเสน่ห์รักสาวนักช้อปจะเข้าใจ นั่นแหละ คือสิ่งที่แคร์ทำถึงตอนนี้แคร์ก็ยังไม่ได้คำตอบนะ แคร์ต้องตามหามันต่อไป ดังนั้นสิ่งที่แคร์ทำได้ในตอนนี้คือ "เก็บตังค์" เพื่อ! เพื่ออะไร --> เพื่อเป็นทุนในการตามหาสิ่งที่"ใช่" = "สิ่งที่ใช่สำหรับแคร์" ฮั่นแน่! หลายคนคงเดาออกแล้วสินะ ว่าคำถามที่แคร์ไม่พูดออกมาคืออะไร ฟังดูอาจเพ้อๆนะ แต่แคร์เชื่อว่าต้องมี มันต้องมีสิ อะไรที่เกิดมาเพื่อเป็นของของเราน่ะ
เป็นกำลังใจและอวยพรให้แคร์หามามันให้เจอด้วยนะคะ ^ ^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น